غزل های بابایی

و یلدا همان شام  ِ تاریک ِ شب های شامی است

آنجا که دفترچه غزل های سه ساله ای؛ مچاله ی نامردی شد!

---

فَأَمَّا الْیَتیمَ فَلَا تَقْهرْ؛و أَمّا السّائلَ فَلا تَنْهَرْ¹
در خرابه اما؛ یتیمی سائل  ِ دیدار بابا بود
می خواستند با قهر تازیانه؛ از بابا جدایش کنند
رقیه اما؛
مقرّب تر شد!

---

کنج خرابه دل کوچکش زیادی تنگ شد انگار؛
تا صدایش کرد
بابا به سر دوید ...

---

¹پس با یتیم از سر قهر تندی مکن و سائل را مران!