جنونیّات...

به حسابِ شمارشگرِ وبلاگ؛

2 روز مانده تا عطش...

دلِ من امّا؛

سبقتِ ناجور گرفت و دیشب کربلایی شد!

شبِ شعرِ عاشورایی و مراسم پیش باز محرم؛

کمی هم خوددرگیری های هیاتی؛

 58 روز دوری حرمین؛

و داغِ باب الجواد؛

فقط روضه 6 ماهه را کم داشت؛

تا یکهو بغضِ 60 روزه بِترکد...

حزنِ من شکست اما؛

تازه اوّلِ بسم اللهِ حزنِ زینب است...

---

سالی 10 روز می کُشنمدمان در عاشورا

تا یادمان باشند موتوا قبل ان تموتوا را...

---

یا ربّ الحسین؛

تو که لامکانی و لازمان!

پس چیست تفسیرِ صاحبُ المکانِ العالی؟

نکند مکان العالی؛

استعاره دارد از زیرِ گلویِ حسین!

---

می گویند؛ هوا هوای حسین...

می گویم؛ عزا عزای زینب!

بینِ خودمان باشد؛

عزای من و تو اداوار است و کودکانه!

که نه دیده ایم آنچه زینب دید!

نه شناخته ایم حسینی را که زینب شناخت...

---

باب الجواد، باب الجواد که می گویم؛

اینجاست...